Kilka miesięcy temu wspominaliśmy o wskaźniku czytelnictwa w Polsce. Z roku na rok wyniki badań prowadzonych przez Bibliotekę Narodową nie napawają entuzjazmem. Wynika z nich, że prawie 6 na 10 Polaków nie czyta w ciągu roku ani jednej książki. Okazuje się, że wśród czynników decydujących o tym, czy sięgamy po literaturę są: kultura czytania w rodzinie, ilość czasu wolnego. Ten drugi aspekt szczególnie sprzyja promocji czytelnictwa w więzieniach. W 2015 roku Katarzyna Lipińska opublikowała swoje badania na temat czytelnictwa wśród skazanych w pracy pod tytułem „Książki w Pudle – czytelnictwo w polskich zakładach karnych”. Wyniki okazały się zaskakujące. W przeprowadzonej ankiecie 62% osadzonych deklarowało lekturę przynajmniej raz w miesiącu.

Dzieci i młodzież nie kojarzą czytania z dorosłością, tylko ze szkołą. Jak kończą szkołę to przestają czytać – mówił Tomasz Makowski, dyrektor Biblioteki Narodowej

.Świat przestał czytać

Okazuje się, że negatywna tendencja społeczna dotyczy nie tylko Polski, ale problem dotyczy w równym stopniu państw zachodnich takich jak Wielka Brytania. Mimo tego, że wyspiarze w większości deklarują, że lubią czytać, wyniki badań nie są satysfakcjonujące. W ciągu sześciu miesięcy co trzeci Brytyjczyk nie przeczytał żadnej książki. Ankietowani twierdzili, że nie mają czasu, ale jednocześnie przyznawali, że wolne chwile w autobusie lub pociągu poświęcają na media społecznościowe. Odpowiedzią na ich potrzeby mają być automaty z opowiadaniami – stworzone przez Short Edition, francuską stronę, która łączy twórców i czytelników.

We Francji funkcjonuje już ponad 70 takich urządzeń. Działają na zasadzie biletomatu: wystarczy wybrać rodzaj lektury, a automat wydrukuje nam krótką historię na papierze podobnym do sklepowego rachunku. Po kilku miesiącach sprawą zainteresował się Francis Ford Coppola. Zamówił kilka urządzeń i ustawił w centrum San Francisco. Później za przykładem poszedł także Hong Kong, a teraz do akcji przyłącza się także Londyn. 

Pierwsze automaty staną na stacji Canary Whar. Podobne maszyny znajdują się już we Francji, Hong Kongu i Stanach Zjednoczonych. W akcji zgodzili się wziąć udział poczytni autorzy tacy jak Anthony Horowitz. Jeśli jednak nie interesują nas kryminały, w stolicy Zjednoczonego Królestwa poczytać będziemy także klasycznych pisarzy: Virginię Woolf, Karola Dickensa, oraz Lewisa Carrolla.

W Polsce od lat funkcjonują miejsca, w których czytelnicy mogą wymieniać się książkami. Władze Zielonej Góry zdecydowały się nawet kilka lat temu zostawiać wybrane pozycje w autobusach. Niestety, częste przypadki kradzieży sprawiają, że takie akcje trudno utrzymać na dłużej. Być może wspomniane automaty byłyby lepszym rozwiązaniem?

Świat z dnia na dzień jest coraz lepszy! Przeczytaj ponad 20 powodów na F7city! 

ONI (LORO)

reż. Paolo Sorrentino | Włochy, Francja, 2018 | 151 min.

Paolo Sorrentino odpowiedzialny za rewelacyjne Wielkie Piękno czy Młodość znów zaprasza do zwariowanego świata swojej wyobraźni, gdzie główni bohaterowie pływają w niepoprawnym aż luksusie. Oni są u władzy. Oni są cyniczni, niemoralni i zachłanni. Oni chcą uwielbienia. Oni to Silvio Berlusconi, jego świta i orbitujący wokół nich karierowicze, gotowi zrobić wszystko dla pieniędzy i politycznej chwały. Oni chcą uwieść tłumy. W świecie, gdzie najcenniejszą walutą jest młodość i seks, oni nie mają sobie równych. Historia o tyle ciekawa, że napisana w oparciu o realne perypetie Berlusconiego, włoskiego przedsiębiorcy i polityka.

Nikt tak jak on nie umie pokazać smutku spełnionych marzeń, zabójczej, przytłaczającej melancholii, jakiej przeczucie pojawia się w samym szczycie euforii i zmysłowego upojenia – narkotykowego, alkoholowego, seksualnego i wszystkich innych.

Co ciekawe, na rynek światowy została wypuszczona jedynie skrócona, 152 minutowa wersja filmu, podczas gdy odbiorcy oryginalnego obrazu doświadczają go jako dwuaktowego spektaklu po sto minut każdy. Jednak wskazujące na to braki nie umniejszają znakomitości i rozmachowi produkcji, z jakim przyjdzie się nam zmierzyć z fotelach kinowych.

GREEN BOOK

reż. Peter Farrelly | USA, 2018 | 130 min.

Green Book to kolejna ekranizacja wydarzeń inspirujących prawdziwą historią. Tutaj na pierwszym planie pojawia się czarnoskóry pianista Don Shirley oraz jego osobisty szofer Tony Vallelongi. Historia tego duetu z kontrastowo różnych światów daje nam bardzo ciekawy obraz Ameryki lat 60.

Peter Farrelly tworzy jeden z najciekawszych obrazów tego roku, który z pewnością stanie się rodzinnym klasykiem w niejednym domu.

Oczywisty problem rasowy poruszany w filmie jest zarysowany uczciwie, ale też dobitnie. Sposób prowadzania narracji pozwala na sympatyzowanie z bohaterami w swoim tempie, co i tak każdego w końcu zacznie dotyczyć. Green Book bowiem jest komediodramatem napisanym w sposób przemyślany, który zarówno uczy jak i bawi. Sam obraz kipi ciepłą i pozytywną atmosferą, nie sposób więc nie polubić duetu bohaterów. Lekkość tej produkcji to zdecydowanie jej urok. Urok, którym warto podzielić się z najbliższymi, i opuścić kino razem, w znacznie lepszych nastrojach.

MÓJ PIĘKNY SYN

reż. Felix Van Groeningen | USA, 2018 | 111 min.

Mój piękny syn jest filmem, na którym najbardziej z wymienionych premier mi zależało. Historia poruszana na ekranie jest bowiem bardzo blisko moich osobistych doświadczeń, obcowanie więc z tego typu obrazem odbierałem ze zdwojoną siłą. Steve Carell, znany głównie z komedii, ale równie rewelacyjny w między innymi Mała Miss oraz odkrycie ostatniego roku czyli Timothée Chalamet nagrodzony Oskarem za rolę pierwszoplanową z najpiękniejszym filmie zeszłego roku, Tamte dni, tamte noce. Timothée za rolę w Mój piękny syn otrzymał również dwie nominacje do Złotych Globów.

Reżyser z całkowitą premedytacją nie epatuje nihilistyczną grozą. Van Groeningen skupia się niemal wyłącznie na miłości ojca do syna, pokazując siłę, ale też marność tego uczucia.

Filmów poruszających problematykę uzależnienia od narkotyków jest już niezliczona ilość, tutaj jednak pokazanie upadającego człowieka nie jest elementem pierwszoplanowym. Najważniejsza jest tutaj prezentowana relacja między bezsilnym ojcem a tonącym w problemach synem. Zdjęcia, montaż, muzyka – reżyser wszystkie elementy filmu podporządkował temu, by aktorzy wypadli jak najkorzystniej i aby ich kreacje maksymalnie oddziaływały na uczucia widzów. I to się udało. Mój piękny syn zapewni wiele wzruszeń i zachwytów nad grą aktorów.

https://www.youtube.com/watch?v=PflVxIlDtok

Styczniowy wypad do kina, kiedy pogoda za oknem dokucza z maksymalną intensywnością, najlepsze co możecie dla siebie zrobić to przenieść się w świat, który zarówno zaczaruje Waszą rzeczywistość jak i zmieni na nią spojrzenie. Jeśli daliście się namówić na którąś z produkcji, bądź mieliście już okazję je widzieć, dajcie koniecznie znać! Do zobaczenia w kinach!

Nie wiesz jak ruszyć z biznesem? Dowiedz się TUTAJ!